Mijn ouders hebben een stukje land met een schuurtje en stacaravan in een natuurgebied in Zuid-Frankrijk. In het najaar gaat mijn man samen met mijn vader alles afsluiten en waar nodig wat klusjes doen. Omdat het best afgelegen ligt mag er een waakhond niet ontbreken! John is daar uitermate geschikt voor. Hij is voor een Bedlington reu behoorlijk aan de maat als hij onraad hoort heeft hij een prachtige diepe grom. Vooral in de avond gebruikt hij die regelmatig. Wat wel fijn is van
hem dat hij het vaak alleen bij die diepe grom houdt en niet om elk dingetje gaat blaffen. Blaffen doet hij eigenlijk zelden.
Wat ook goed uitkomt dat hij gek is op Opa (mijn vader) en dat is ook wederzijds. Mijn vader had vroeger ook graag een bedlington gehad maar het trimwerk hield het tegen. Op een keer ging er ook een zwager van mijn vader mee en die zei vooraf: Als die hond mee gaat blijf ik thuis waarop mijn vader antwoordde dan blijf je maar thuis, want die hond gaat mee. Maar goed, uiteindelijk zijn ze toch beide mee gegaan. Aan het einde van de week waren ze ook vrienden. John is ook gek op autorijden wat natuurlijk ook een must is want een tripje naar Zuid-Frankrijk is al gauw 15 uur rijden. Grote stukken zit hij dan voor het raam naar buiten te kijken of hij ligt heerlijk opgerold op de achterbank. Als ze daar aankomen heeft hij weer alle vrijheid en hij blijft altijd keurig op het stukje land ondanks dat er helemaal geen hek omheen staat. Op een of andere manier weet hij van natuure waar de grens ligt.
Alleen vorig najaar toen het weer tijd was om naar huis te gaan was toch plotseling John verdwenen? Na lang roepen en zoeken en geen resultaat ontstond er toch een lichte paniek. Alles was ingepakt en klaar om te vertrekken alleen geen hond. Toen toch ook nog maar in de reeds afgesloten schuur kijken en ja hoor daar stond hij. In plaats van dat hij even ging piepen of blaffen, bleef hij gewoon geduldig staan wachten achter de deur tot die weer open gedaan werd.
Wat John het allerleukste vind van Frankrijk zijn toch wel de uitstapje in de heuvels met opa. die houd erg van wandelen en dat doet hij dan ook elke dag wel een keer. Meestal wel een flink stuk. Afgelopen zomer liepen we ook een keer in een half uitgedroogde rivierbedding waar John een flinke beverrat vond zo dat was wel echt prachtig. We hebben het dier ook nog mooi op de foto kunnen zetten.
